Capitan America : First Avenger

نگاهی به کاپیتان آمریکا : اولین انتقام جو

آخرین حلقه از ابرقهرمان های " انتقام جویان "

اگه با پیشینه این کاراکتر آشنا نباشید و فقط نقد این فیلم رو در سایت های دیگه خونده باشید ، حتما متوجه این نکته شدید که این ابرقهرمان ، آمریکائی ترین و قدیمی ترین قهرمان کمیک بوکیه و تقریبا فقط در آمریکا طرفدار داره چراکه حتی لباسش هم طرح پرچم آمریکاست اما فیلم ساخته شده به نحوی نیست که اگه شما یک غیر آمریکایی باشید نتونید با اون ارتباط برقرار کنید یا ازش بدتون بیاد ؛ در واقع کاپیتان آمریکا : اولین انتقام جو فیلم سرگرم کننده ایه ولی به لحاظ طرح داستانی ، شخصیت پردازی و حتی اکشن نه تنها قدمی رو به جلو نداره بلکه تماما از کلیشه ها استفاده کرده .

طرح تبدیل یک انسان خیلی معمولی به قهرمان ، کاملا عادی و بدون هرگونه پیچیدگی و ویژگی خاصی صورت گرفته و شاید تنها نکته قابل توجه این کاراکتر برخی کنایه های اون در طول فیلم و تبدیل از یه آدم کاملا نحیف به یه فرد عضلانی باشه . همون طور هم که مشخصه دغدغه اون کمک به مردم آمریکا و حس میهن پرستیه .

کارکتر بدمن فیلم ( اشمیت ) دو ویژگی مثبت داره وگرنه تقریبا هیچ حرف جدیدی چه به لحاظ شخصیت پردازی و دیالوگ ها نداره ؛ اولین ویژگی اون ، حضور بازیگر فوق العاده ای مثل هوگو ویوینگ ـه که جزء معدود بازیگرهای جهانه که اگه صورت واقعی خودش توی تصویر نباشه خیلی تاثیرگذارتر می شه چون صدای خیلی خاصی داره و می دونه چطور از اون استفاده کنه و ویژگی بعدی ، کندن ماسک و ظاهر شدن قیافه اصلی این کاراکتره که دیگه از اونجا به بعد باید بهش گفت جمجمه قرمز Red Skull  .

برای بخش درام ، فیلمنامه نویس دو کاراکتر قرار داده ؛ دوست کاپیتان آمریکا و پگی . دوست استیو به دلیل حضور پراکنده ، عدم شخصیت پردازی عمیق و مرگ قابل پیش بینی و سکانس نه چندان خوب مردنش نتونسته کمک خاصی به کلیت فیلم بکنه . رابطه بین استیو و پگی هم تا تقریبا اواخر فیلم بیشتر یه رابطه دوستانست ( البته پگی نسبتا کاراکتر دوست داشتنی دراومده ) و در پایان بندی هم که دیگه کلا رابطه عاشقانه ای وجود نداره و فقط اون دیالوگ جالب استیو راجرز برای مخاطب می مونه ؛ شاید از نگاه عامه پسند بودن بهتر بود این دو به هم می رسیدن ولی به دلیل حضور دوباره این کاراکتر در فیلم سال آینده ، این پایان بندی شاید درست تر و معقول تره .

یکی از بخشهای اساسی و مهم هر فیلم ابرقهرمانی ، بخش اکشنه . کاپیتان آمریکا صحنه های اکشن خوبی داره اما برعکس نظر برخی منتقدها که این سکانس ها رو شلوغ دونستن ، به شخصه بخش اکشن رو شلوغ و یا شلخته نمی دونم چراکه کارگردان اکشنها رو خیلی کنترل کرده و شاید همین باعث شده صحنه های اکشن فیلم ویژگی یا جذابیت برجسته ای نداشته باشن که دوست داشته باشید بیشتر از یکبار اونها رو تماشا کنید .

با این وجود یکی از نکات مثبت این فیلم که جلب توجه می کنه بخش طراحی های صحنه و کارگردانی هنریه که مخصوصا در بعضی سکانس ها خیلی خوب کار شده مثل سکانس تعقیب و گریز استیو در خیابون یا طراحی آسمان یا به طور کلی فضای بیرونی ، زمانی که کاراکترها سوار بر هواپیما هستن ؛ اگرچه به طور نمونه در همون سکانس دویدن تو خیابان دنبال قاتل ، تا حدی حضور CGI توی تصویر مشهوده .

در کل کاپیتان آمریکا یه اثر متوسط ولی قابل قبوله ؛ زمانی که فیلم رو می بینید متوجه می شید این فیلم بیشتر از اون که قضد معرفی یه قهرمان جدید و دوست داشتنی رو داشته باشه ؛ در حال حاظر بیشتر به دنبال اینه که مقدمه ای باشه برای حضور معقول تر و بهتر این کاراکتر در کنار بقیه دوستان ابرقهرمانی در فیلم سال آینده با نام Avengers که چند وقت پیش  تریلرش هم عرضه شد.

"یه نکته هم رو فراموش نکنید ؛ حضور ساموئل ال جکسون در صحنه هایی از فیلم مرد آهنی 2 و سکانس پایانی فیلم های تور و همین کاپیتان آمریکا . خود او هم در فیلم انتقام جویان حضور خواهد داشت "