نـقـد فـیـلــم هـالــیوودی

نقد فیلم خارجی نقد فیلمهای هالیوودی سینمای هالیوود

نـقـد فـیـلــم هـالــیوودی

نقد فیلم خارجی نقد فیلمهای هالیوودی سینمای هالیوود

من و ارل و دختر در حال مرگMe & Earl & Dying Girl


Not Another Teen Movie



بعد از ارائه آثار مختلف نوجوانانه در دهه گذشته و همراه با توجه ویژه و جدی تر هالیوود ، در دهه اخیر درام -رومانس های هایی که به صورت خالص و بدون درهم آمیزی با ژانرهای اکشن و علمی-تخیلی ساخته شدن رونق گرفت و فیلمهای عرضه شده در این ترکیب ژانری ، کم و بیش موفق بودن تا دیدگاه ایجاد شده نسبت به آثار نوحوانانه رو در جهت جدی تر گرفته شدن و تکامل توسعه ببخشن و شاید بشه گفت "مزایای گوشه گیر بودن" آغازگر این جریان متمادی بود که با "اکنون شگفت انگیز" و "تقصیر ستاره بخت ما" ادامه پیدا کرد ؛ با این حال این سه اثر محبوب و نسبتا خوب در قیاس با فیلمی که با اون رو به رو هستیم دچار کمبودها و انحرافات در سیر روایی و پیامهای اخلافیشون هستن چراکه "من و ارل و دختر در حال مرگ" اینجاست تا پاسخ بهتر و ارزشمندتر و در عین حال سطح بالاتری به این انتظارات بده .

من و ... که اثری اقتباسیه ، توسط جسی اندروز نویسنده رمان به فیلمنامه تبدیل شده و اندروز هم به خوبی این تغییر مدیوم رو انجام داده . داستان در همون نقطه اول که بر شرح جایگاه کاراکتر از موقعیت فردی و اجتماعیش می گذره ، شروع گیرا و خلاقانه ای داره و خوشبختانه این افتتاحیه جذاب و متفاوت در ادامه دچار تزلزل نمی شه و تا پایان به شکل دیگه ای ادامه پیدا می کنه . روایت گری داستان هم که یکی از نقاط مشترک تمام فیلمهای اشاره شده بوده و در اینجا توسط خود من (کاراکتر گِرِگ با بازی توماس مَن ! ) انجام می شه ، همچون آثار ذکر شده کاملا همسو با فیلم و به میزانی کفایت کنندست و البته تفاوت هایی هم به جهت ساختار و لحنش داره که اهمیت و گیرایی دو چندانی به اون بخشیده .

آشنایی دو کاراکتر گرگ و دختر در حال مرگ (ریچل با بازی اولیوا کوک) با یک اجبار و نه آشنایی تصادفی صورت می گیره و همون طور که می شه پیش بینی کرد ، این آشنایی تحمیلی و شروع رابطه ، زندگی هر دوی اونها رو تغییر می ده اما این شاکله اصلی داستان هم  با نگاه و مسیرهای تکراری و بازگو شده متفاوته چرا که اینبار در وهله اول از سکانس های احساسی و رمانتیک به سبک عاشقانه های معمول خبری نیست ولی تغییر رفتار دو کاراکتر نسبت به هم و ارزشی که برای همدیگه و البته برای زندگیشون پیدا می کنن ، مهم ترین بخش رابطه ی اونها رو تشکیل می ده ؛ در کنار دو کاراکتر اصلی ، خوشبختانه حضور کاراکتر اِرل هم چیزی فراتر از یک عنوان و باری اضافه بر فیلمه و به خوبی در بطن داستان و رابطه بین دو کاراکتر اصلی جای خودش رو پیدا می کنه .

نحوه شروع فیلم با چاشنی فانتزی و کارتونی و یا نحوه نمایش و پرداخت نسبت به گروه بازی های پوچ دبیرستانی ، ممکنه در ابتدا ذهنیتی غالبا کمدی  نسبت به اثر ایجاد کنه و حتی این نگاه کمدی به برخی کاراکترهای دیگه هم کشیده می شه اما در ادامه سیر ماجراها بیشتر  به حال و روز کاراکترهای اصلی شبیه و از نیمه های فیلم ، داستان عموما بر درام استوار می شه اگرچه با تمام ماجراهای پیش اومده ، همچنان روحیه شوخ طبعی در سکانس نهایی وجود داره ؛ با این حال تمهید ویژه ای که برای پربار کردن بخش کمدی و در نهایت داستانی انتخاب شده و  بازهم ارزش دو چندانی به کلیت اثر داده ، شوخی با برخی از معروف ترین فیلمهای تاریخ سینماست و نکته ظریف دقیقا اینجاست که در پایان کاراکتر گرگ به جای کپی برداری و یا ساخت فیلمی مستندگونه ، کاری شخصی و درونی رو می سازه که علی رغم ظاهرا بی سر و ته و مسخره بودن فیلم نهایی ، سکانس نمایش و توامان موسیقی اون ، به شکلی عجیب اثرگذاره .

علاوه بر تمام نکات مثبت روایت داستانی و پرداخت کاراکترها ، فرم و ساختار فیلم هم قابل توجه تر از نمونه های معمول و مورد استفاده در آثار مشابهه و به نظر میاد این شیوه بصری به خوبی و به درستی انتخاب و اجرا شده چراکه تصور ساختار و یا قاب بندی های متفاوت ، کمتر ممکنه به ذهن خطور کنه که نشون از همخوانی انواع و اقسام نماها و حرکات دوربین با فیلمنامه و موقعیت ها داره و حتی همگام با سیرماجراها و روحیات کاراکترها ، نحوه قاب بندی ها و حرکات دوربین ، تفاوت محسوسی داره .

کاراکتر گرگ به عنوان نقطه پیش برنده ماجرا متفاوت از کاراکترهای معمول نوجوانانست . گرگ نه واقعا ساده و خجالتیه ، نه جسور و عاشق پیشه و نه حتی خوش بین یا نا امید اما در عین حال در طول فیلم ترکیبی از اونها رو نشون می ده تا در انتها به خود واقعیش نزدیک بشه . در مجموع و به نظر نگارنده ، من و ارل و دختر در حال مرگ خصوصا با بازی خوب توماس من و البته حضور چشمگیر اولیویا کوک ، اثری به واقع جذاب و گیرا و یکی از بهترین و ارزشمند ترین آثار سینمایی امساله چراکه می شه دوستش داشت ، حس خوبی باهاش پیدا کرد و شاید حتی گوشه چشمها رو تر کرد و اکثر لحظات کمدی و احساسی به شکلی غیرکلیشه ای و به دور از اغراق به مخاطب انتقال داده می شه و این اتفاقی نیست که هر روز رخ بده .



در همین رابطه بخوانید :


نقد و بررسی فیلم مزایای گوشه گیر بودن


نقد و بررسی فیلم اکنون شگفت انگیز