Pacific Rim حاشیه اقیانوس آرام

نقد و بررسی فیلم

حاشیه اقیانوس آرام  Pacific Rim 

Monsters vs. Monsters

شاید اگه بخوایم بدون دیدن و صرفا بر اساس یه سری اطلاعات کلی در مورد این فیلم صحبت کنیم ، بشه به راحتی بهش لقب کودکانه و سطحی رو داد اما با تماشای خود اثر ، می شه نظر متفاوتی داشت .

در واقع حاشیه اقیانوس آرام ، علی رغم زمان 120 دقیقه و داستان کم عمقش ، به لطف فیلمنامه قابل قبول و کارگردانی بسیار خوبش ، در مقام یه فیلم بلاک باستری موفق ظاهر شده و بی هیچ تردیدی یکی از بهترین اکشن های امساله؛ البته دیگه این دیدگاه های نژاد پرستانه و حتی اومانیستی ( انسان محوری ) ، انقدر در فیلمهایی از این دست استفاده شده که احتمالا اگه روزی خلاف اون نشون داده بشه ، تعجب می کنیم .

با اینکه حاشیه اقیانوس آرام از روی انیمه ای ژاپنی گرفته شده اما وقتی از دور به اون نگاه می کنیم ، تلفیقی است هوشمندانه و جذاب از دو فیلم Transformers و Godzilla که کاملا وجه شخصی و متمایزی برای هر دو بخش در نظر گرفته شده چرا که از طرفی به دلیل وجود انسان در درون ربات ها ، نابودی اونها فقط نابودی چند تکه آهن نیست و در عین حال فقط با یه موجود بزرگ در سرتاسر فیلم هم طرف نیستیم ؛ علاوه بر اون ، دل تورو محدودیتی برای جثه هیچ کدوم از این دو گروه در نظر نگرفته و ییگر ها ( شکارچی ها ) و کایجوها ( هیولاها ) در اینجا ، اگه بزرگتر از نمونه های دیده شده نباشن ، کوچک تر هم نیستن و علی رغم اینکه بیشتر نبردها در شب اتفاق می افته اما می شه گفت وسعت فکری دل تورو و گروهش هم در حدی بوده که بتونن به خوبی سکانس های اکشن رو مدیریت کنن و جذابیت تقابل اونها ، تا آخر فیلم حفظ می شه و بعضا نکات جذابتری هم بهش افزوده می شه ؛ مثل سکانسی که مشت ربات اصلی (Gypsy Danger ) باعث تکون خوردن گوی های ریزِ موسوم به گهواره نیتون شد .

حاشیه اقیانوس آرام اگرچه در مواردی مثل رابطه بین پدر و پسر داستان ، کلیشه ای و بدون تاثیر احساسیه اما اکثر رابطه های بین کاراکترهاش مخصوصا برای فیلمی که بیشترش مملوء از اکشن و جلوه های بصریه ، قابل قبوله و مخاطبی که با کاراکترها همراه شده باشه ، بعید می دونم از سکانس های پایانی لذت نبره.

احتمالا برخی تماشاگران با دیدن چهره خشن ران پرلمن ( هانیبال ) بیشتر ترجیح میدن ، اون رو در نقشهایی مثل پسرجهنمی ببین اما در مجموع حضور اون به شکلی قابل توجه و در بطن فیلم قرار گرفته و جنبه های فانتزی جالبی در پرداخت این کاراکتر لحاظ شده که حتی در نوع لباس پوشیدنش هم کاملا مشهوده ؛ البته برگشت این کاراکتر در تک پلان بعد از تیتراژ ، فانتزی دوچندان و شاید کمی نچسب بود .

به طور کلی اگرچه حتی کار بسیار محبوب دل تورو یعنی هزارتوی پن Pan's Labyrinth رو هم اثر شاخصی نمی دونم اما فیلمسازیه که در آثارِ درام و اکشن با رگه های فانتزی قابل اعتماد و خلاقه و تقریبا تمام فیلمهایی که ساخته ، اثرهای خوب و قابل قبولی بودن و حالاحاشیه اقیانوس آرام هم از این قاعده مستثنی نیست .