The Conjuring احظار روح

نقد و بررسی فیلم

احظار روح The Conjuring

 

احظار روح از اون دست کارهایی هستش که به واقع فیلمنامه تر و تازه ای نداره و به عنوان یه فیلم فرای ژانر غالبش ، اشکالاتی داره که کوچک هم نیستن ولی در جایگاه یه اثر ترسناک ، رسالت خودش رو به خوبی ایفا می کنه و مخاطب رو در طول فیلم ، کاملا تحت تاثیر فضای خودش قرار می ده تا جایی می شه به عنوان یکی از فیلمهای خوب سال درنظرش گرفت .

فیلمنامه احضار روح در حقیقت بیشتر بر پایه برخی فرمول های آشنای آثار ترسناک به ویژه نقل مکان به یه خانه دورافتاده، انتقام گیری ساکنین مرده و جن گیریـه ؛ حتی کاراکترهای فیلم هم، بیشتر به واسطه قرار گیری مخاطب در درون فضای فیلم و منتقل کردن ترس خوب پرداخت شدن تا به عنوان یه شخصیت مستقل و دارای ویژگی های مشخص و متفاوت رفتاری و فکری.

 اما جدا از مواردی مثل کارگردانی درجه یک جیمز وان ، چیدمان روند قصه به خوبی انجام شده؛ به نحوی که از همون پلان ابتدایی ، با بخش داستانیِ کوتاه و فوق العاده ترسناکی که در نظر گرفته شده ، ترس از داستان اصلی در مخاطب نهادینه می شه ؛ اگرچه این چند دقیقه رو می شه حتی به عنوان بخشی از یه فیلم ترسناک دیگه در نظرش گرفت که رابطه تنگاتنگی با این فیلم برقرار می کنه.

جیمز وان که قبلا از این ، با پشتوانه های موفقی مثل سکوت مرده و همین اواخر موذی و البته بهترین فیلمش اره 1 ، به خوبی قدرت و درکش از سینمای ترسناک و دلهره آور رو نشون داده بود ، اینبار هم کارگردانی چشمگیری رو به نمایش گذاشته . یکی از موارد بسیار هوشمندانه و حرفه ای کار جیمز وان در احظار روح ، فیلمبرداری مورد استفاده است ، در حیقیقت وان به جای تکون های بعضا الکی و رایج در برخی فیلمها ، به بهترین شکل ممکن از دوربینش استفاده کرده و حتی گاها بازی با دوربین رو هم به جریان فیلم اضافه کرده تا بیشترین نزدیکی با کاراکترها ایجاد بشه.

خوشبختانه یکی دیگه از موارد مثبت فیلم ، رفتارهای نسبتا منطقی کاراکترها و بازی های خوبه . در واقع یکی از مشکلات رایج برخی آثار ترسناک که البته بیشتر مربوط به زیر_ژانر اسلشرـه ، حماقت کاراکترها و یا رفتارهای تکراری و اغراق شدست که از این جهت بازهم احظار ارواح فیلمیه که مخاطب به راحتی رفتارها و ترس کاراکترها رو باور می کنه .

البته این فیلم تا حدی سعی کرده دربرگیرنده مضامین دینی هم باشه ، مخصوصا با جمله ای که در پایان روی تصویر نقش می بنده اما به نظرم اکثریت فیلمهایی از این دست ، به ویژه فیلم های مرجع و ماندگاری مثل جن گیر 1 و یا طالع نحس 1 هم ، بیشتر قدرت شیطان رو نمایان می کردن تا قدرت خدا .

Snitch خبرچین

اکشنی آرام ، درامی هیجانی !

نقد و بررسی فیلم

  Snitch خبرچین     

داستان فیلم خبرچین به نوعی شبیه به اثر قبلی ریک رُمن وا ( کارگردان و فیلمنامه نویس ) یعنی گناهکاره Felon)) ؛ چراکه جدا از شباهت های کلی ، داستان اولیه هر دو فیلم در مورد فرد بی گناهیه که به اشتباه و در اثر یه حادثه ناخواسته به زندان می ره  و  هر دو فیلم به خوبی پرداخت شدن ؛ اگرچه در واقع روند این دو فیلم و شخصیتهای اونها ، تفاوت های زیادی با همدیگه دارن و به عنوان مقایسه ، گناهکار فیلم تاثیرگذارتریه .

اینجا هم مثل فیلم گناهکار ، در همون دقایق ابتدایی ، بحران به وجود میاد و تقریبا تمام زمان 100 دقیقه ای خبرچین ، روند فداکاری پدر برای پسر تا سرحد مرگ رو نشون می ده ، روندی که شامل همکاری جان متیوس ( دواین جانسون ) با پلیس و دستگیری کارتل های مواد مخدره ؛ فداکاری که ساده ، آروم و تقریبا منطقی پیش میره و به شکلی تاثیرگذار نتیجه اش رو برجا می ذاره.

علی رغم سادگی کلیت داستان ، باورپذیر بودن شخصیت پردازی و بازی تمام بازیگرها از جمله نکات مثبت خبرچینه ، باورپذیری که تاحد قابل توجهی در روند فیلم هم وجود داره و اگرچه این روند در یک سوم پایانی به دلیل حادثه ای شدن فیلم ، دچار ضعفهایی می شه اما خبرچین ، همچنان برای مخاطب با همذات پنداری کاراکترها سپری می شه اما وجود نوشته "بر اساس اتفاقات واقعی" که بعد از عنوان فیلم نمایان می شه ، ایراد و یا حسن خاصی رو پدید نیاورده بلکه شاید بشه تاثیرش رو بیشتر فرای فیلم و به عنوان حرکت ارزشمند و بزرگ یه انسان ظاهرا معمولی به شمار آورد تا اینکه در کیفیت فیلم موثر بدونیم .

با توجه به حضور دواین جانسون ، اکشنی به مراتب بیشتر در فیلم انتظار می رفت اما واقعیت اینه که نباید انتظار خاصی از اکشن فیلم داشت . جان متیوس با کسی درگیری تن به تن پیدا نمی کنه و تنها سکانس جدی اکشن فیلم هم که در اواخرش رخ می ده و در پیش نمایشِ فیلم هم تاکید خاصی روی اون بود، باعث نمی شه تا خبرچین رو به یه طرفدار اکشن توصیه کرد؛ با این حال هون طور که قبلا هم گفتم داوین جانسون در نقش های کمدی و اکشن به خوبی جاافتاده اما کاراکتر اون تو خبرچین بیشتر وجه دراماتیک داره تا اون چیزی که معمولا از اون دیدیم و مطمئنا برای خودش هم تجربه خوبی برای ارتقای سطح بازیگریش بوده .

در مورد کاراکترها توضیحاتی دادم اما دوست دارم به کاراکتر مامور کاپِر ( بَری پِپِر ) هم اشاره کنم ، علاوه بر اینکه کاراکتر خوبی از آب دراومده ولی با اون استایل و ریش بلندش ، به لحاظ ظاهری از یه خلافکار حرفه ای چیزی کم نداره. جدای کاراکترهای اصلی ، وجود خانواده های جان و همچنین خانواده دنیل (جان بِرنتال) به خوبی به بخش درام فیلم عمق داده و کمبود بخش های حادثه ای رو تا حد قابل توجهی پر کرده تا مخاطب از دیدن یه اثر درام- تریلر با مایه های اکشن ، لذت ببره.

                                                   

Oz The Great & Powerful

اُز نه بزرگ ، نه قدرتمند

اما

قابل قبول و تماشایی

 نقد و بررسی فیلم 

اُز بزرگ و قدرتمند Oz The Great & Powerful

با اینکه به لحاظ کیفیت ، فیلم اُز خیلی با عنوانش همخونی نداره اما در بین فیلمهای ابتدایی سال 2013 ، یکی از بهترین انتخاب ها برای شروع یه سال جدید سینماییه .

اگر فیلم اصلی یعنی جادوگر شهر اُز یا آز را دیده باشید و یا نقدها رو خونده باشید ، می دونید حرکت مهمی که نویسندگان در فیلم فعلی به کار گرفتن و به نظرم هوشمندانه بوده ، بردن داستان به قبل از اومدن دوروتی (کاراکتر اصلی جادوگر شهر اُز) و نحوه ی ورود اُز به شهره . با این که بدون شک اُز بزرگ و قدرتمند نتونسته تجربه ی سادگی و صمیمیت جادوگر شهر اُز رو تکرار کنه اما ضعیف دونستن اون و یا حتی بی ارزش دونستنش در مقابل نسخه ی مرجع کمی بی انصافیه چرا که اُزِ فعلی هم ، جذابیت هایی که داره نمی شه به راحتی پسش زد و دوستش نداشت تا جایی که می تونم بگم با وجود این فیلم ، تماشای نسخه ی اصلی حتی از اون چه که بوده هم جذاب تر می شه.

سعی شده 10دقیقه ابتدایی فیلم ، هم یه جورایی ادای دینی به فیلم اصلی باشه و هم مثل اون فیلم ، تضاد رنگ دنیای واقعی و شهر اُز کاملا محسوس باشه و اگر چه این چند دقیقه سرزنده و تاثیرگذاره مخصوصا نمایش زیبای اُز و اعتقاد دختر به اون ولی همچنان حس یه اثرکلاسیک رو نداره. مهم ترین اتفاق این بخش ، گیرافتادن بالن تو گردباده ؛ این سکانس اگرچه جذابه اما کمی حالت تصنعی و ضعف در اون وجود داره ، ضعفی که مربوط به اجرای سام ریمی ، کیفیت جلوه های بصری و بازی جیمز فرانکو می شه .

روند داستانی و اتفاقات فیلم تا نیمه اول و قبل از آشنایی اُز با گلیندا (میشل ویلیامز) به شکلی دلنشین و روون پیش می ره . این روند در جستجوی جادوگر بودن ، در فیلم مرجع ، بیشتر مدت زمان فیلم رو در بر می گیره اما در فیلم حاظر، در نیمه دوم و تا قبل از فصل پایانی ، داستان با دو اتفاق عمده ( غافلگیری و تغییر تئودورا ) طرفه تا هم به خودی جذاب تر و پخته تر جلوه کنه و هم داستان جادوگر شهر اُز رو تایید کنه .

غافلگیری که یکی از دو جادوگر بدجنس فیلم رو نمایان می کنه اما به خودی خود  ، بیشتر از اونکه بخواد تاثیر خاصی بر داستان بذاره ، صرفا قرار بوده مسیر فیلم رو به سرعت عوض کنه مخصوصا که به دلیل پردازش سطحی کاراکترها ، به لحاظ احساسی هم نکته ی خاصی نداره چرا که به نظرم میمون پرنده و سخنگو در کنار دختر چینی پردازش حرفه ای تر و عمیق تری دارن ؛ از طرفی برای کاراکتر ضعیفِ تئودورا ( میلا کانیس ) تحول چهره ای و ظاهرا تحول شخصیتی در نظرگرفته شده تا خبیث بودن فیلم بیشتر شده و باز بتونه به فیلم اصلی وفادار باشه و ریشه اون جادوگر رو بفهمیم .

اما رویارویی اُز با دو جادوگر بدجنس در اواخر فیلم و به ویژه حضورش به اون شکل و با اون اندازه ، جذابیت خاصی به بخش های پایانی و کلیت فیلم داده .

انتظار از سطح جلوه های بصری در آثار فانتزی نسبت به آثار علمی – تخیلی کمتره چراکه معمولا در  آثار علمی – تخیلی تاکید بیشتری بر واقعی بودن وجود داره . با اینکه اُز یکی از پرخرج ترین های 2013 است ؛ اما در برخی پلانها ، جلوه های بصری بیشتر در حد یک انیمیشن سطح بالاست تا یه اثر سینمایی ؛ در کل اگه خیلی به بودجه فیلم فکر نکنیم ، کار نهایی چشم نواز و موفقـه.

به طور کلی اُز بزرگ و قدرتمند اگر چه کمبودها و حتی ضعفهایی در مقابل نسخه ی اصلی داره مخصوصا که به لحاظ محتوایی و اخلاقی به مراتب از فیلم اصلی عقب تره ولی در این کمبودِ آثار فانتزی ، جالب توجهه و حداقل از آلیس در سرزمین عجایب ساخته تیم برتون ، فیلم بهتریه و بیشتر هم می تونه موجب رضایت مخاطبهاش بشه .