Cloverfield

نقد و بررسی فیلم

Cloverfield

علی رغم اینکه20 دقیقه‌ی ابتدای فیلم  ممکنه به خاطر زمان طولانی و دیالوگهای به ظاهر معمولی و دم دستیش به نوعی دافعه برانگیز و غیر سینمایی شده باشه ولی این بخش ابتدایی به عنوان مقدمه داستان ، توامان موجب نمایش و پذیرش سبک روایی کارگردان  و آشنایی با شخصیت ها و نه شخصیت پردازی می شه .

با این که توی این  فیلم نمی شه شخصیت ها و میزان کیفیتشون رو با مترهای معمول سنجید و  مخاطب در واقع چیزی از گذشته و طرز تفکر این افراد رو متوجه نمی شه اما ماحصل ساخته شده ، به اندازه ای قابل قبول کار شده که در طول فیلم ، مخاطب همراه کاراکترها بشه و با اونها اتفاقات مختلف رو تجربه کنه و احتمالا  نگران جونشون هم بشه ؛ البته سبک روایی بصری فیلم موجب شده در اتفاقات وحشتناکی که رخ می ده ، مخاطب خودش رو نزدیک تر از همیشه به اتفاقات درون فیلم حس کنه ، به طور مثال در سکانس حمله به شخصیت ها داخل مترو .

داستان فیلم در مورد موجودی غول پیکره که از ناکجاابادی ناگهان به شهر منهتن میاد که در ابتدا بنظر میاد که یک دایناسوره ولی در ادامه با یه موجود عجیب طرفیم و از همه بدتر و ترسناک تر ، اینه که این موجود ظاهرا به هیچ عنوان نمی میره .

نوع روایت ، از دقیقه 20 تا آخر فیلم ( خیلی خوبه که زمان فیلم بیشتر از 75 دقیقه نبود ) خوب و متفاوته و ریتم فیلم هم با پیشرفت ماجراها ، بهتر و ضرباهنگ مناسبت تری پیدا می کنه ؛  البته علی رغم این که سرگرم کننده و جذابه و با اینکه سعی شده کلا فیلم در تعلیق باشه ولی برخی لحظات دلهره خاصی نداره البته شاید یکی از دلایلش استفاده از سبک فیلمبرداری دوربین رو دست در کل کاره .

شنیده بودم که کلاورفیلد ، هیولای خودش رو نشون می ده اما اتفاقا چه قدر خوب که در طول فیلم , کم کم جزئیات بیشتری از ظاهر و قدرتش نشون می ده و تاثیرگذار و حتی هولناک کار شده و در عین تعجب ، جلوه های بصری هم کاملا قابل قبول و استاندارده ؛ البته نه این فیلمیه که در اون بخواد روی جلوه های بصری مانور بده و نه در این حد و اندازه ها هست و رسالتش چیزه دیگه در واقع از این وسیله ، استفاده کاملا خوب و به اندازه ای کرده .

یکی از نکات ظریف و مثبت فیلم ، تضاد فضای شهر ویران شده با لحظاتی بود که دوربین به صورت اتوماتیک ثانیه هایی از لحظات خوش گذشته رو نشون میداد. 

فیلمنامه ، عوامل فنی ، بازی ها و همه موارد در کلاورفیلد در جهت فیلم و  در راستای اهدافشه و  بر ارزش های انسانی و کمک به همدیگه تاکید داره ولی به لحاظ معنایی نه چیزی فراتر از فیلم گودزیلا محصول 1998 داره و نه دغدغه خاصی برای مانور دادن و به نظرم سازندگان هم چیزی بیش از این نمی خواستن و از حق نگذریم پایان تاثیرگذاری داشت و همین هم خودش یعنی کلاورفیلد فیلم خوبی بود .