The Ides of March

 " هنرمندان همیشه دروغ می گن تا واقعیت رو بیان کنند ؛ در حالیکه سیاستمداران دروغ می گن تا حقیقیت رو پنهان کنند  "

( وی به نشانه انتقام )

نقد و بررسی فیلم

نیمه ماه مارس The Ides of March

گفته می شد نیمه ماه مارس، یه اثر سیاسیِ جدی و انتقادیِ است اما حالا با تماشای اون، صرفا می تونم اون رو اثری سیاسی بدونم . 

نیمه ماه مارس شروع خوبی داره چه در دیالوگ و چه به لحاظ شروع قصه و گیرایی خودش رو تقریبا تا نیمه های فیلم حفظ می کنه اما در نیمه دوم به نوعی کم میاره و بحران نمایش داده شده اصلا در حد انتظار و قابل باور نیست .

استیون مایرز با بازی همچنان خوب رایان گاسلینگ کاراکتریه که بعد از آشنایی با مالی (دختر کارآموز) ، درگیر ماجراهای به ظاهر پیچیده ای می شه اما فیلمنامه دچار اشتباهای جدی در این قسمته . بهتر بود رابطه ی بین این دو کاراکتر به جای برقراری ارتباط فیزیکی که به شدت به فیلم در مورد قضاوت مخاطب نسبت  به این کارکترها لطمه زده ، در حد رابطه ای معمولی تر می موند و جواب دادن گوشیِ مالی تحت یه ترفند دیگه نشون داده میشد ؛ در حقیقت نه استیون اون آدم پاک و درستکاره و فرق چندانی واقعا با موریس نمی کنه و نه مالی واقعا اون دختر قربانی شدست .

از طرف دیگه مایک موریس ( جورج کلونی )  ناگهان از یه آدم حداقل قابل قبول به آدم بده (سیاستمدار کثیف) تبدیل می شه که چندان قابل باور نیست چرا که این تغییر خیلی سریع و تحمیلیه ، در واقع کلونی می خواد حرف های خوبی بزنه و کاراکتری خلق می کنه که از اون طریق حرفش رو بزنه اما این حرف ، به عمل تبدیل و برای مخاطب درونی نمی شه  .

همون طور که گفتم نیمه ماه مارس فیلم چندان جدی نیست چراکه برعکس بعضی نقدهای گفته شده ، خیلی عادی با پشت پرده های سیاست آمریکا برخورد می کنه و از این نظر ضعف اصلی رو باید در فیلمنامه پیدا کرد ، در حقیقت این فیلم بیشتراز اونکه بتونه این کثیف بودن رو دربیاره ، اداش رو در میاره.

بازی بازیگرها هم همگی خوبه ازکلونی گرفته تا مریسا تومی (خبرنگار) و حتی ایوان ریچل وود در نقش مالی و مخصوصا فیلیپ سیمور هافمن که استاد دیالوگ و مونولوگ (تک گویی) های طولانیه . البته کاراکتر خبرنگار پرداختش دم دستی بود و هیچ نکته ی خاص یا جدیدی به عنوان یه خبرنگار جنجال ساز نداشت چون حضور کم و بی خاصیتی در فیلم داشت .

نیمه ماه مارس کارگردانی خوب و یک دست کلونی و دیالو گهای جذابی داره و در مواردی هم دقیق و هوشمندانه در اومده اما  در این 90 دقیقه نتونسته به هدفی که می خواسته برسه و صرفا تا نزدیکی هاش می ره .

از پایان زیرکانه فیلم هم  نمی شه به سادگی گذشت ، مهم ترین نکته ی این پایان بندی و اون حرکت دوربین و دیالوگ ها اینه که باعث می شه فیلمی که خیلی جدی نیست به نظر مخاطب جدی بیاد .

وقتی به فیلمی عنوان سیاسی رو اطلاق می کنیم ، اشاره به مضمون سیاسی اونه ، نیمه ماه مارس فیلم جذابیه و چند تا نکته سیاسی هم داره که مطمئنا مخاطب از دیدنش لذت می بره اما به هیچ وجه اثری نیست که چند سال بعد به عنوان یه فیلم بلند سینمایی انتقادی به یادش بیاریم .